URSZULIN
Wieś, siedziba urzędu gminy. W sąsiedztwie liczne jeziora: Sumin, Rotcze, Uściwierz i Wytyckie. 7 lipca 1863 r. miała tutaj miejsce potyczka oddziałów powstańczych Adama Zielińskiego i ppłk. Józefa Jankowskiego z wojskami carskimi. W Urszulinie swoją siedzibę ma dyrekcja Poleskiego Parku Narodowego (ul. Chełmska 7).
POLESKI PARK NARODOWY został utworzony w 1990 r. i zajmuje obecnie pow. 9647,73 ha. W jego składzie znalazło się 5 wcześniej powstałych rezerwatów przyrody i część Poleskiego Parku Krajobrazowego (z 1983 r.), którego pozostałość stanowi obecnie otulinę dla parku narodowego. W Załuczu Starym mieści się Ośrodek Dydaktyczno-Muzealny z ekspozycją przyrodniczą i ścieżkami przyrodniczymi. Park leży na terenie Pojezierza Łęczyńsko-Włocławskiego w pn. wsch. części Polesia Lubelskiego. Chroni najcenniejsze przyrodniczo i krajobrazowo walory pojezierza, w szczególności obszary wykazujące podobieństwa przyrodnicze do tundry i lasotundry. Ten rzadki w tej części Europy krajobraz, typowy dla Polesia, jest o tyle cenny, że bagna na Polesiu (w pd. zach. Białorusi i pn. zach. Ukrainie) zostały w znacznej części osuszone. Przewiduje się w najbliższej przyszłości utworzenie Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery Polesie obejmującego po stronie polskiej PPN, Lasy Parczewskie i Sobiborskie, a po stronie ukraińskiej Szacki Park Narodowy. Na terenie parku znajdują się obszary leśne, torfowiska (przejściowe, rzadziej wysokie), jeziora (nie objęte ostatnim zlodowaceniem) i zdziczałe stawy rybne. Rozległością terenów podmokłych: olsów, łęgów, borów bagiennych, torfowisk i bagien obszar ten ustępuje jedynie Bagnom Biebrzańskim. Na terenie parku są 4 większe jeziora: Łukie, Karaśne, Długie i Moszne. W okresie polodowcowym nastąpił proces wypłycania i zarastania jezior. Powstawały torfowiska, a przy brzegach jezior pła mszarne (spleja mszysto-turzycowa). Na terenie parku charakterystyczne są dla jezior: Długie, Moszne i Karaśne (w sąsiedztwie parku także Bikcze i Nadrybie). W niektórych miejscach pła zdolne są unieść człowieka. Prawie wszystkie osobliwości florystyczne parku związane są ze środowiskiem wodno-torfowiskowym. Tu rosną relikty po-lodowcowe, np.: wywłócznik skrętoległy, brzoza niska, wierzby lapońska i borówkolistna. Na torfowisku wysokim typu kontynentalnego (Durne Bagno) roślinność wydziela tak intensywną woń, że może spowodować pewne odurzenie (odurzony = dumy). Na terenie parku stwierdzono występowanie 928 roślin naczyniowych, wśród których 170 to gatunki rzadkie, a 58 chronione (widłaki, rosiczki, pełnik europejski, gnidosz królewski, goryczki wąskolistna i bagienna, mieczyk dachówkowaty, kosaciec syberyjski, buławnik czerwony, gnieźnik leśny). Wśród zwierząt występują tu większe ssaki: jelenie, samy, borsuki, jenoty, lisy, kuny, tchórze, łasice, łosie, wilki, wydry, gronostaje. Z mniejszych ssaków: owadożerne rzęsorek rzeczek (jeden z dwóch występujących w Polsce jadowitych ssaków), zębiełek białawy, ryjówki aksamitna i malutka, oraz gryzonie: badylarka, nornik północny, darniówka, smużka i orzesznica; z nietoperzy bardzo rzadki gacek szary. Bogata jest awifauna, szczególnie liczne są drapieżce i ptaki wodne. Stwierdzono występowanie 146 gatunków lęgowych, w tym 27 wodnych. Ostoją gatunków wodnych jest zwłaszcza jez. Łukie. Na torfowisku Bagno Bubnów występują: wodniczka, kulik wielki, sowa błotna, błotniak łąkowy oraz żuraw (symbol PPN). Wśród drapieżców: kania czarna, błotniak stawowy i zbożowy oraz pustułka. Ponadto jest 6 gatunków gadów, w tym żółw błotny, 12 płazów i 18 ryb (w tym strzebla przekopowa).