Kniazie. Wieś utworzona z dwóch wsi Lubyczy Kameralnej i Lubyczy Kniazie. Założona zapewne w XV w. przez osadników wołoskich. W XIX w. znajdowała się tu kamera, czyli komora celna, na granicy zaboru austriackiego i Królestwa Polskiego. W nocy z 8 na 9 marca 1946 r. wieś została zaatakowana przez kureń UPA „Zalizniaka” (Iwana Szpontaka) wzmocniony siłami USN – samoobrony ukraińskiej, który stoczył tu bój z żołnierzami LWP z 8 Bydgoskiego Pułku Piechoty.
We wsi do niedawna istniała ruina drewnianej cerkwi greckokatolickiej św. Paraskewii z 1785 r., nie użytkowanej od 1947 r., rozebranej w 1988 r. W miejscu cerkwi ustawiono w 1990 r. drewnianą dzwonnicę z 1754 r., przeniesioną na obecne miejsce z Teniatysk. IV zach. części ruiny innej, murowanej jednokopułowej cerkwi, również pod wezwaniem św. Paraskewii, wzniesionej w 1806 r. We wsi 2 wspólne cmentarze rzymskokatolicki i greckokatolicki oraz 2 cmentarze greckokatolickie. Na nich kilkaset nagrobków pochodzących z bruśnieńskich warsztatów kamieniarskich, na których znajdują się inskrypcje w językach polskim i ruskim. Tylko nieliczne nagrobki bruśnieńskie są sygnowane. W okolicy wsi ułożone na linii pd. zach. -pn. wsch. liczne poradzieckie betonowe schrony bojowe tzw. linii Mołotowa.
Skrzyżowanie dróg. 3 km na pd. zach. od skrzyżowania – Siedliska. Wieś położona nad potokiem Prutnik.
W XIII-XIV w. na położonym na zach. od obecnej wsi wzgórzu Dąbrowa (340 m n.p.m.) istniał gród o nazwie Siedlisko (na szczyt wzgórza prowadzi przez las od strony pd. kamienna droga gospodarcza). Po zniszczeniu grodu przez Tatarów na przeł. XV i XVI w. została założona nad potokiem Prutnik wieś będąca do 1772 r. własnością królewską dzierżawioną przez ród Dzieduszyckich herbu Sas. W XIX i na pocz. XX w., gdy Siedliska byty własnością Jabłonowskich, istniała tu manufaktura fajansu. W końcu XIX w. majątek zakupił Adam Sapieha – prezes Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarczego.
W okresie międzywojennym wieś stanowiła własność księcia Pawła Sapiehy. Jego córka Matylda była żoną słynnego aktora Juliusza Osterwy.
W nocy z 16 na 17 lipca 1944 r. dwór Sapiehów, zabudowania folwarczne i budynek szkolny zostały spalone w wyniku ataku na wieś sotni UPA. W l. 1945-47 we wsi osobliwością w stosunkach polsko-ukraińskich była bezkonfliktowa koegzystencja miejscowej milicji z ukraińskimi oddziałami zbrojnymi. Po udowodnieniu komendantowi posterunku i jego zastępcy „przyjaznych kontaktów” i współpracy z Ukraińcami doszło do ich aresztowania, a następnie skazania na karę więzienia.
Kościół paraf. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, murowany, wzniesiony w 1904 r. pierwotnie jako kaplica dworska Sapiehów. Wewnątrz późnobarokowa figura Chrystusa pochodząca z kościoła w Rawie Ruskiej oraz powstałe na przeł. XVIII i XIX w. obrazy: „Męczeństwo św. Katarzyny Aleksandryjskiej” i „Ofiarowanie Chrystusa”. Przy wejściu epitafium rodziny Sapiehów. W sąsiedztwie kościoła ołtarz połowy, na którym złożony jest pień skamieniałego drzewa. W pobliżu świątyni silne źródło. Dawna cerkiew greckokatolicka św. Mikołaja Biskupa, pierwotna prawosławna wzmiankowana była już w 1472 r., od 1596 do 1947 r. greckokatolicka, następnie użytkowana okresowo jako kościół rzymskokatolicki. Obecna cerkiew murowana, wzniesiona w 1902 r., nie użytkowana od 1947 r. Wewnątrz pozostałości ikonostasu z przeł. XVII i XVIII w. W sąsiedztwie świątyni dzwonnica dwukondygnacyjna, drewniana z końca XVIII w. (odnowiona w 1993 r. staraniem Społecznej Komisji Opieki nad Zabytkami Sztuki Cerkiewnej) i drewniane prezbiterium poprzedniej cerkwi Z 1831 r. (napis fundacyjny i data na nadprożu), częściowo rozebranej w 1901 r., ostatnio użytkowanej jako kostnica. Drewniana kaplica św. Mikołaja Biskupa wzniesiona na przeł. XIX i XX w. ustawiona na palach nad wodą w miejscu silnych wywierzysk potoku Prutnik (na zach. od wsi). Wewnątrz ikona św. Mikołaja z XVIII w.
Na skraju lasu grupa kilkunastu dębów szypułkowych o obw. pni dochodzących do 610 cm. Pod jednym z nich (w pobliżu leśniczówki) zgromadzono pnie skamieniałych drzew z okresu trzeciorzędu, silnie przesyconych krzemionką. Występowanie skamienielin w tym rejonie znane jest od wieków. O skamieniałych drzewach z Siedlisk wspominał w swojej „Kronice” Jan Długosz. Obszar ich największego występowania o pow. 3,8 ha, znajdujący się w lesie przy obecnej granicy państwowej, chroniony jest jako użytek ekologiczny.
Na cmentarzu greckokatolickim i rzymskokatolickim duży zespół nagrobków wykonanych w bruśnieńskich warsztatach kamieniarskich w XIX i na pocz. XX w. oraz nagrobek zmarłego w 1931 r. księcia Pawła Sapiehy pierwotnie pochowanego w krypcie kościelnej, od 1940 r. po splądrowaniu krypty i zbezczeszczeniu jego zwłok – pochowanego ponownie w obecnym miejscu.