DOROHUCZA

We wsi kościół paraf. św. Judy Tadeusza, murowany, z 1790 r., klasycystyczny, na rzucie prostokąta, salowy. W prawym ołtarzu bocznym obraz „Chrystus w ciemni”, barokowy z XVII w. Dwa portrety fundatorów kościoła w ozdobnych ramach, Szczęsnego Siła Nowickiego i jego żony Barbary. Obok drewniana plebania z pocz. XX w.

Skrzyżowanie dróg. 3 km na pn. wsch. od skrzyżowania – Chojeniec. Wieś będąca własnością Węglińskich w 2 poł. XVIII w. Zachował się usytuowany na wzgórzu murowany, parterowy dwór z 1 poł. XIX w., otoczony parkiem krajobrazowym z okazami starodrzewu.

6 km na pn. wsch. – Wola Korybutowa. Wieś składająca się Z Woli Korybutowej Pierwszej i Woli Korybutowej Drugiej. Wzmiankowana w 1564 r. jako własność królewska. Od końca XVII w. do 1758 r. własność Rzewuskich, później do 1865 r. Węglińskich. Kościół paraf. Serca Jezusowego wzniesiony w l. 1937-39 Z drewna pozyskanego z rozbiórki XVIII-wiecznego kościoła w Lubieniu. Wewnątrz ołtarz główny z XVIII w. pochodzący zapewne z cerkwi unickiej.

4 km na pd. zach. – Trawniki. Wieś nad Wieprzem, siedziba urzędu gminy. Zespół murowanych budynków gospodarczych Z końca XIX w. Park z pocz. XIX w. Aleja kasztanowcowa. Murowane zabudowania cukrowni z pocz. XX w. W 1941 r. w budynkach cukrowni hitlerowcy urządzili obóz dla jeńców radzieckich, w 1942 r. przekształcony w obóz dla Żydów. 3 listopada 1943 r. hitlerowcy zamordowali tu blisko 10 tys. osób. Ku ich czci wystawiony został pomnik.

CHOJNO NOWE

We wsi dwór murowany z poł. XIX w., gruntownie przebudowany w 1937 r. Klasycy styczny, z elementami eklektycznymi, na rzucie prostokąta, z dwoma ryzalitami bocznymi. Od frontu murowana pergola, wkomponowana w bryłę obiektu. W zabytkowym parku podworskim lipowa aleja dojazdowa, a także jesion wyniosły o obw. pnia 290 cm, trzy klony zwyczajne (250, 260, 280 cm), lipa drobnolistna (375 cm) i dwa dęby szypułkowe (330, 480 cm).

Skrzyżowanie dróg. 3 km na pd. od skrzyżowania – Kanie. Wieś na skraju Pagórów Chełmskich, wzmiankowana w 1503 r. Niegdyś znane miejsce kultowe, związane z zaginionym w 1915 r. cudownym obrazem Matki Boskiej Kaniowskiej.

Kościół paraf, rzymskokatolicki św. św. Piotra i Pawła, drewniany, wzniesiony w l. 1937-38 na miejscu d. cerkwi unickiej Z XVII w., z częściowo zachowanym wyposażeniem unickim, barokowym, z XVIII w. Dwór Woronieckich, w stylu późnego klasycyzmu, wzniesiony w 1848 r. przez Mieczysława Woronieckiego w miejscu wcześniejszej budowli powstałej w 1799 r. dla Seweryna Rzewuskiego. Obiekt parterowy na rzucie prostokąta ze skrzydłami bocznymi wysuniętymi ryzalitowo przed elewację frontową i ogrodową. Obie elewacje są w części środkowej opilastrowane. Nad częścią środkową dworu dach łamany, nad skrzydłami bocznymi dachy namiotowe. Obecnie w budynku mieści się Dom Opieki Społecznej. Dwór otoczony jest rozległym parkiem krajobrazowym z licznymi okazami starych drzew. Wśród nich lipa drobnolistna o obw. pnia 400 cm, klon srebrzysty (500 cm), orzech czarny (290 cm) i tulipanowiec amerykański (260 cm). Od frontu gazon z podjazdem.

Na pn. wsch. od wsi grodzisko wczesnośredniowieczne zw. Horodysko lub Okopy Szwedzkie z pozostałościami wału i fos.