Trasa Lublin – Łęczna

Trasa Lublin – Łęczna

Trasa wiedzie z Lublina w kierunku pn.-wsch. drogami nr 831 do Włodawy, a następnie nr 816. Prowadzi przez pn.-wsch. kraniec Wyżyny Lubelskiej (Płaskowyż Świdnicki) oraz Polesie Lubelskie (Pojezierze Lęczyńsko-Włodawskie, Garb Włodaw-ski, Zaklęsłość Sosnowicką i Równinę Kodeńską) i Polesie Wołyńskie (Obniżenie Dorohuckie). Trasa jest bardzo urozmaicona geomorfologicznie i krajobrazowo. Przecina duże kompleksy leśne i obszary prawnie chronione (Poleski Park Narodowy, Nad-wieprzański Park Krajobrazowy). Przebiega wzdłuż kompleksów torfowisk. Wyjazd z Lublina ul. Turystyczną.

JAKUBOWICE MUROWANE

Dawna wieś, obecnie w granicach m. Lublina. W XVII w. należała do Sobieskich. Zachowa! się zespół pałacowy złożony z pałacu, dwóch pawilonów i bramy wjazdowej. Pałac wznieśli na przeł. XVI i XVII w. Tęczyńscy, rozbudowany został po zniszczeniach podczas najazdu szwedzkiego, ok. 1781 r. opuszczony. Po 1803 r. generałowa Konstancja z Czackich Szeptycka przebudowała budowlę na romantyczną rezydencję, po 1873 r. ówczesny właściciel Aureli Grodzicki dobudował wieżę i wykusz. Pałac został zdewastowany w 1. 1944-51. Ozdobny kartusz kamienny z czteropolową tarczą herbową Tęczyńskich pochodzi z czasów budowy pałacu, dwa parterowe pawilony z 1803 r., a brama wjazdowa w formie dwu ośmiobocznych wieżyczek połączonych arkadą i domek dozorcy z 2 poł. XIX w. Pozostałości parku angielskiego z 1803 r.

2 km na pn. od skrzyżowania – Bystrzyca. Wieś nad Bystrzycą (lewy dopływ Wieprza). Kościół paraf. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, murowany, wzniesiony w l. 1709-21 (w miejscu wcześniejszych kościołów, z których najstarszy wzmiankowany był w 1325 r.), przebudowany w 1888 r. (wydłużenie nawy). Wewnątrz obraz św. Antoniego z 1875 r. namalowany przez Wojciecha Gersona. Obraz „Świętej Trójcy” z przeł. XVIII i XIX w. zawierający zbiorowy portret fundatorów. Dwa późnogotyckie portale z pocz. XVI w. pochodzą jeszcze ze starszego kościoła drewnianego. Murowany pałac wzniesiono w 1791 r., przebudowano na przeł. XIX i XX w. Murowane budynki gospodarcze Z XIX w. Park krajobrazowy z XVIII w.

Łuszczów Pierwszy

We wsi kościół paraf. św. Barbary, murowany, wzniesiono w 1. 1724-42, kaplicę dobudowano w 1756 r., a kruchtę i zakrystię w końcu XIX w. W kościele obrazy przedstawiające św. Kazimierza, Zwiastowanie i św. Onufrego z XVII w. Murowana brama-dzwonnica z 1745 r.

5 km na pn. Kijany. W końcu września 1939 r. w sąsiedztwie wsi w trakcie przeprawy przez Wieprz miały miejsce zacięte walki dużego oddziału kawalerii polskiej pod dow. płk. Edwarda Milewskiego z Niemcami.

Kościół paraf. św. Anny, murowany, wzniesiono przed 1738 r. z fundacji wojewody wołyńskiego Atanazego Miączyńskiego jako wotywny po szczęśliwym powrocie z wyprawy wiedeńskiej. Został on rozbudowany w 1911 r. (dobudowa wieży i wydłużenie nawy). Wyposażenie wnętrza rokokowe pochodzi z 2 poł. XVIII w. Murowany pałac z 1850 r., wystawiony dla rodziny Sonnenbergów na reliktach budowli z XVII w., przebudowany został w 1880 r. wg proj. Pawła Nieniewskiego. W 1913 r. od ówczesnego właściciela majątku – Henryka Wiercieńskiego, znanego badacza Lubelszczyzny (autora „Opisu statystycznego guberni lubelskiej”), pałac wykupiło Lubelskie Towarzystwo Rolnicze z przeznaczeniem na szkolę rolniczą. Obok znajdują się murowane budynki gospodarcze z pocz. XX w. Park z XVII w., przekształcony ok. 1800 r. zajmuje pow. 8 ha. Na cmentarzu paraf, grobowiec rodziny Skłodowskich, z której pochodziła dwukrotna laureatka Nagrody Nobla Maria Skłodowska-Curie, zbiorowa mogiła 7 żołnierzy polskich Z Suwalskiej Brygady Kawalerii poległych 28-29 września 1939 r. oraz obelisk z 1989 r. upamiętniający kpt. Zdzisława Brońskiego „Uskoka” (1912-49) – poległego w bunkrze we wsi Dąbrówka 21 maja 1949 r. – dowódcę oddziału WiN i ostatniego komendanta podziemnych sił zbrojnych na Lubelszczyźnie (później trwające jeszcze w konspiracji oddziały wałczyły samodzielnie).

14 km na pd. wsch. – Krzesimów. Wieś nad rz. Stoki (lewy dopływ Wieprza). W 1531 r. wzmiankowana jako własność drobnej szlachty (tzw. zagrodowej). Później własność Suchodolskich i Stamirowskich. Po 1831 r. skonfiskowana na rzecz skarbu Królestwa Polskiego. We wsi murowany pałac eklektyczny z 1 poł. XIX w. Obok zabudowania z XIX i pocz. XX w. oraz park krajobrazowy z XIX w. Z licznymi okazami sędziwych drzew.

Trasa przecina Nadwieprzański Park Krajobrazowy utworzony w 1990 r. na pow. 4432 ha, aby chronić środkowy przełomowy odcinek rz. Wieprz. Rzeka przecina tzw. łęczyński guz kredowy.

Dolina rzeki ograniczona jest stromymi zboczami o wysokości względnej do 25 m. Miejscami na zboczach ukazują się utwory kredowe. Nasłonecznione stoki zboczy porasta roślinność ksero-termiczna. Lasy porastają głównie pd. część parku. Występuje tu wiele roślin chronionych i rzadkich, jak: zawilec wielkokwiatowy, ożanka kwiatowa, storczyk szerokolistny, kosaciec syberyjski, salwinia pływająca, rzęsa garbata, grążel żółty, grzybień biały, macierzanka Marschalla, lilia złotogłów. Wśród zwierząt ciekawą grupę stanowią ptaki (zimorodek, szlamik rycyk, rybitwa czarna, błotniak stawowy) oraz owady.

Dojeżdżamy do miasta Łęczna.